Ένα παραμύθι του Άντερσεν
"Το είδα, το στήριξα και μπροστά στην ομορφιά του ξέχασα ολότελα τον εαυτό μου. Δε μου είπε ούτε ένα ευχαριστώ, δε με συλλογίστηκε καθόλου.
Όλοι θαύμαζαν, όλοι εκθείαζαν το χρώμα, την ευωδιά του. Κι εγώ ήμουν όλο χαρά!"
Ένα παραμύθι που θίγει τη σημασία της εξωτερικής εμφάνισης, την προσπάθεια να μη φαίνονται τα ελαττώματα, την ανάγκη να πάρει χαρά και ικανοποίηση μέσα από τον θαυμασμό των άλλων και την απογοήτευση όταν χάνει πλέον κάθε αξία. Όμως, ακόμη και όταν βρίσκεται στο περιθώριο κι έχει χάσει όλα όσα είχε, δεν το βάζει κάτω. Συνειδητοποιεί ότι της έχουν μείνει οι αναμνήσεις και αυτές δεν μπορεί να τις πάρει κανείς. Όλα όσα έχουμε ζήσει και όλα όσα έχουμε περάσει στη ζωή, μας ανήκουν και είναι ολότελα δικά μας... παραμένουν για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας... 💓
"Το είδα, το στήριξα και μπροστά στην ομορφιά του ξέχασα ολότελα τον εαυτό μου. Δε μου είπε ούτε ένα ευχαριστώ, δε με συλλογίστηκε καθόλου.
Όλοι θαύμαζαν, όλοι εκθείαζαν το χρώμα, την ευωδιά του. Κι εγώ ήμουν όλο χαρά!"
Ένα παραμύθι που θίγει τη σημασία της εξωτερικής εμφάνισης, την προσπάθεια να μη φαίνονται τα ελαττώματα, την ανάγκη να πάρει χαρά και ικανοποίηση μέσα από τον θαυμασμό των άλλων και την απογοήτευση όταν χάνει πλέον κάθε αξία. Όμως, ακόμη και όταν βρίσκεται στο περιθώριο κι έχει χάσει όλα όσα είχε, δεν το βάζει κάτω. Συνειδητοποιεί ότι της έχουν μείνει οι αναμνήσεις και αυτές δεν μπορεί να τις πάρει κανείς. Όλα όσα έχουμε ζήσει και όλα όσα έχουμε περάσει στη ζωή, μας ανήκουν και είναι ολότελα δικά μας... παραμένουν για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας... 💓
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου